فصل سوم- بوم سازگان های رو به پیدایش

 

برای مرتب قرار دادن بازیگران و قطعات بوم سازگان در کنار یکدیگر، به قهرمانان متعهد و طرف های پرانژی نیاز است. هر یک از نویسندگان فصل سوم هم، تا خرخره در کار ترویج بوم سازگان های نوین فرورفته اند. کمااینکه از تجربه و آگاهی های لازم برای نحلیل شرایط کارآفرینی در کشورهای خود، و شناسایی فوریت های اصلاحات برخوردارند.

 

در این بررسی و مطالعات فشرده درون مایه های آشنایی در باره این کشورها وجود دارند، که با از بند رها کردن آمرانه کارآفرینی به مثابه ابزاری جهت گسترش موقعیت های مناسب آغاز می شود. این نویسنده ها در مورد نیاز به دست اندر کار کردن جوانان، بهبود خط مشی ها و روش اداره کردن ها، پرورش شبکه ها و تحصیلات، و تدارک تأمین مالی، تا اندازه زیادی با یکدیگر توافق نظر دارند. با این حال هر کشور از طریق نوآوری های خلاقانه مخصوص به خود، از دیگر کشورها متمایز می شود. باشگاه کارآفرینان نپال، چادرهای کارآفرینی تونس، جوامع موسوم به نگوسیو به پیش فیلیپین (سازمان هوادار مرکز کارآفرینی فیلیپین که از جمله غیرانتفاعی است)، و مجمع کارآفرین های جوان اسلام آباد، نمونه هایی برای اثبات این گفته هستند. نمونه هایی که امکان دارد، سبب الهام بخشیدن به سایرین و در نتیجه ایجاد نهادها و تجربیات دیگر شوند.

 

کارآفرینی در فیلیپین: موقعیت های مناسب و چالش های بر سر راه رشد گسترده و فراگیر

 

راین پتریک جیو  اوانجلیستا

مدیر اجرایی دسترسی جهانی به رقابت و دادوستد

 

 

مدنظر قرار دادن و پرداختن به فقر فراگیر، مهمترین چالش خط مشی منفردی است، که فیلیپین با آن روبرو می باشد. این فقر نه تنها در مقایسه با سایر کشورهای آسیایی واقعیت دارد، بلکه میزان کاهش فقر در فیلیپین نیز کند بوده است. کمااینکه از سال 2012 به این سو در خلال پنح فصل متوالی رشد اقتصادی متوسط این کشور 6 درصد بوده است. حال آنکه 20 درصد جمعیت آن همچنان فقیر باقی مانده اند. بنابراین چالش بزرگ پخش بازپرداخت این ترقی اقتصادی عظیم بین مردم، و به ویژه فقیرترین آنها است. زیرا ایشان نیز باید منافع رشد اقتصادی کشور خود را احساس کنند.

 

کارآفرینی می تواند از طریق ایجاد ثروت، و بهبودها و پیشرفت اجتماعی، چنین کاری را انجام دهد. اگر می خواهیم با قدری موفقیت مسئله فقر را مدنظر قرار داده و به آن بپردازیم، تاریخ می گوید که هیچ چاره ای جز تشویق فعالیت های اقتصادی کارآفرینی نداریم.

 

 کارآفرینی در فیلیپین

 

در فیلیپین به کارآفرینی به اندازه بهبود بخشیدن و اصلاح فقر و افزایش تولید، و به مثابه نیروی محرکه اهمیت داده می شود. کمااینکه قانون اساسی مصوب سال 1987 این کشور، کارآفرینی را به مثابه موتور رشد اقتصادی می شناسد. اصل دوازدهم بخش یکم این قانون نقش کارآفرینی خصوصی در پشتیبانی از توزیع منصفانه و معقول درآمد و ثروت، تقویت و ادامه تولید کالاها و خدمات، و همچنین مولد بودن، و در نتیجه افزایش کیفیت زندگی را، پررنگ نشان می دهد.

 

بعلاوه طرح توسعه فیلیپین (پی دی پی) بر تقویت نیروی کارآفرینی از طریق دادوستد و سرمایه گذاری جهت دستیابی به هدف دولت در توسعه اقتصادی و اشتغالزایی تأکید دارد. براساس این طرح به منظور تقویت وضعیت رقابتی و کمک به اشتغالزایی در فیلیپین، اقداماتی جهت تثبیت اقتصادی کلان، استخدام، دادوستد و سرمایه گذاری، کسب و کار کشاورزی،  اصلاحات در بخش نیرو، زیربناسازی، رقابت، عرم و فناوری، و ضد فساد، پیگیری شده اند. 

 

در سال 2011 حدود 830 هزار واحد اقتصادی در فیلیپین بودند. 99.6 درصد از آنها به عنوان واحدهای اقتصادی کلان، خرد، و متوسط (ام اس ام ئی) رده بندی شده اند، که 38 درصد کل افزایش اشتغالزایی به آنها پیوند دارد.

 

توسعه واحدهای اقتصادی و رقابتی شدن

 

توسعه واحدهای اقتصادی در بستر رقابتی شدن تنها لازمه توانایی تولید محصولاتی نیست، که می توانند در سطح جهانی مورد قبول قرار بگیرند. بلکه برای میزان پشتیبانی از واحدهای اقتصادی جهت کمک به اینکه بتوانند مولد، نوآور، و در دسترسی به بازارها موفق باشند نیز، ضرورت دارد. 

 

در حالی که توسعه واحدهای اقتصادی در فیلیپین نسبتا کامل و آزاد است، اما در احاطه چالش های بحرانی نیز قرار دارد. این چالش ها در گزارش موسوم به رهاسازی کارآفرینی: نقش قانون، زیربناسازی های طبیعی و اجتماعی، فضای خرد محلی، و فضای خرد جهانی؛ صحنه بازی، دسترسی به اعتبارات مالی، و دسترسی به توسعه مهارت ها و اطلاعات برنامه توسعه سازمان ملل متحد، به عنوان اصول و مبانی شناسایی شده، مشاهده می شوند.

 

در صورتی که چالش های مورد اشاره حل نشده باقی بمانند، فاصله زیاد موجود در توسعه واحدهای اقتصادی از این قدرت بالقوه برخوردارند، که حالت رقابتی بودن و توانایی عملکرد کشور در شبکه های جهانی تولید را از بین ببرند.

 

نقش قانون

 

نقش قانون که شامل ساختارهای مقررات، فضای خط مشی، و اجرای مقررات می شود، یکی از ابعاد مهمتر ارزیابی در رقابتی بودن واحدهای اقتصادی فیلیپین است. براساس پژوهش موسوم به انجام کسب و کار سال 2013 بانک جهانی، فیلیپین در حوزه سادگی انجام کسب و کار، در بین 185 کشور در جایگاه 138ام قرار دارد. زیرا به استثنای رتبه خود در بین یک سوم کشورهای رده بندی شده در بالای فهرست در حوزه “دادوستد در خارج از مرزها” که در جایگاه 53ام قرار دارد، در بقیه شاخص های توسعه واحد اقتصادی مانند آغاز کسب و کار، سر و کار داشتن با مجوزهای ساخت و ساز، ثبت ملک و املاک، کسب اعتبار، حمایت از سرمایه گذاران، پرداخت مالیات، اجرای قراردادها، و حل ورشکستگی، در بین کشورهایی جا می گیرد، که یک سوم انتهای فهرست مورد اشاره را تشکیل می دهند. کمااینکه جایگاهش در مقولات ذکر شده به ترتتیب 161، 100، 122، 129، 128، 143، 111، و 165ام می باشد. با توجه به این وضعیت می توان آشکارا مشاهده کرد، که هنوز فضای فیلیپین برای توسعه واحدهای اقتصادی ضعیف است، و به اصلاحات، هماهنگی، و استاندار کردن بیشتری، نیاز دارد.

 

مثلا اگر مسائل آغاز کسب و کار را در نظر بگیریم که کارآفرین ها یک طرح کسب و کار می ریزند و تلاش می کنند راه خویش را باز نمایند، نخستین مانعی که با آن روبرو می شوند، این می باشد که پیش از آغاز قانونی فعالیت، با روش های لازم برای ثبت و اخذ مجوز شرکت های نوین کنار بیایند، و آنها را عملی کنند. چراکه در فیلیپین برای آغاز یک کسب و کار دست کم طی 15 مرحله لازم است، که 30 روز یا بیشتر طول می کشد. این میزان در مالزی به ترتیب 9 و 24، در تایوان 8 و 48، و در بقیه کشورهای آسیای جنوبشرقی، به طور متوسط 8.7 و 46.8 می باشد.

 

دسترسی به اعتبار مالی

 

دیگر بعد مهم، دسترسی به اعتبارات مالی است. زیرا در حالی که قوانینی مانند توسعه واحدهای اقتصادی خرد موسوم به منگا کارتا بارانگی (بی ام بی ئی) به ویژه اعتبار مالی برای واحدهای اقتصادی را اجباری تلقی می کنند، اما به دست آوردن چنین اعتباراتی داستان دیگری است. کمااینکه در بیشتر موارد درخواست تقاضای وام، مستلزم روند کسالت بار ارائه اسناد و مدارک و سایر ملزوماتی می شود، که رعایت آنها برای ام اس ام ئی ها مشکل است.

 

نظرسنجی صورت گرفته در سال 2008 از سوی مؤسسه موسوم به دسترسی جهانی به رقابتی بودن و دادوستد (یو- ای سی تی) آشکار ساخت (1)، که دسترسی به سرمایه و اعتبار مالی دو فقره از مشکل سازترین مقولات برای واحدهای اقتصادی و به ویژه ام اس ام ئی ها هستند. کمااینکه 72 درصد کل شرکت کنندگان در این نظرسنجی یعنی تقریبا سه چهارم آنها اظهار داشتند، که در حال حاضر دسترسی به سرمایه گذاری و یا خود سرمایه مشکل می باشد. از دیگر سو از هر ده ام اس ام ئی پنج واحد دسترسی به اعتبار مالی و هزینه این دسترسی را، مشکل آفرین تلقی کردند. در واقع 14 درصد قویا تأکید نمودند که در دسترس بودن اعتبار مالی و هزیه های مربوط به آن، مشکلی اساسی برای عملکرد کسب و کارشان است.

 

شبکه های جهانی تولید و جهانی شدن

 

ادغام سریع و جهانی شدن بازارها، در مرور زمان بر تغییر تدریجی کارآفرینی اثر گذاشته است. بنابراین اینک از مفهوم سنتی پشتیبانی از عوامل گوناگون تولید گرفته تا کارآفرینی، مستلزم ظرفیت مشاهده موقعیت های مناسب، ارائه ایده، و همچنین سازماندهی سرمایه، معلومات، مهارت های مورد نیاز برای مشارکت و مدیریت جهت توسعه و حفظ فعالیت های در پیوند با کسب و کار از طریق زنجبره های ارزش جهانی شدن، می باشد.

 

استفاده از فضاهای آزاد شده دادوستد، برای واحدهای اقتصادی فیلیپین چالشی رو به پیدایش است. چالشی که به واقعیت های موقعیت های مناسب محدود برای مولد بودن و نوآوری، افزوده می شود. کتابچه راهنمای موسوم به رقابت جهانی مجمع اقتصاد جهانی (دبیلو ئی اف)، زیربناسازی، کارآمد بودن بازار کارکنان، نوآوری، آمادگی فنی، حفاظت از حقوق معنوی،  هزینه کردن در حوزه های پژوهش و توسعه (آر و دی) شرکت های خصوصی، و در دسترس بودن دانشمندان را، عوامل کلیدی توسعه کسب و کارها و واحدهای اقتصادیی می داند، که فیلیپین از آنها عقب مانده است.

 

واحدهای اقتصادی به پشتیبانی فراوان زیربناسازی های طبیعی و اجتماعی شامل مولد بودن نیروی کار، آزمایشگاه ها، فضای پرورش و رشد کسب و کار، داشتن طرح برای کسب و کار، بازاریابی، و داشتن علامت تجاری، و همچنین متابعت از استاندارهای بین المللی و همنوایی بااین استانداردها، نیاز  دارند. تمامی این عناصر باید به زنجیره تدارکات ربط داده شوند. در عین حال لازمست که همزمان با این ارتباط، گروه های اقتصادی موجود در اقتصاد محلی توسعه یابند، تا امکان تخصصی و کامل کردن تولیدات فراهم شود.

 

نقش شبکه های واحدهای اقتصادی

 

در هنگام مدنظر قراردادن چالش های مورد اشاره، لازمست برای ارتقاء کارآفرینی به سطح بعدی، پا را از پشتیبانی ملی فراتر گذاشت. معنی و مفهوم این گفته این است که باید از مرحله ارتقاء کارآفرین های خرد تنها به اندازه ای که صرفا “دوام بیاورند” عبور کرد، و به صاحبان واحدهای اقتصادی “با موقعیت مناسب و نوآورمحور” رسید. چنین اقدامی بر نقش سازمان های واحدهای اقتصادی مانند اتاق های بازرگانی، اتحادیه های صنعتی، و شبکه های اختصاص داده شده به واحدهای اقتصادی، الویت می بخشد.

 

پژوهش سال 2009 حزب کارکنان ئو ئی سی دی در باره اس ام ئی ها و کارآفرینی در مورد “موانع و قوای محرکه جهانی شدن اس ام ئی ها” که از سوی شبکه کاکر و بول انجام شد، اشاره می کند که نهادینه نمودن شبکه ها/ پیوندهای اجتماعی و زنجیره های تدارکات، قوه محرکه کلیدی برای رقابتی شدن بین المللی اس ام ئی ها می باشد. این پژوهش همچنین “اهمیت شبکه ها/ پیوندهای اجتماعی و زنجیره های تدارکات در آغاز نخستین گام جهانی شدن و ادامه روند این جهانی شدن یک اس ام ئی را”، خاطرنشان می کند (2). 

 

در فیلیپین در کنار مؤسساتی مانند اتاق های بازرگانی و باشگاه های صنعتی، پشتیبانی از کارآفرینی از طریق ایجاد شبکه واحدهای اقتصادی مانند مرکز کارآفرینی فیلیپین (پی سی ئی) نیز، جریان دارد. هدف عمده پی سی ئی ایجاد جوامع موسوم به “نگوسیو به پیش” (سازمان هوادار مرکز کارآفرینی فیلیپین که از جمله غیرانتفاعی است) در همه جای کشور می باشد.  اینها جوامعی هستند که در آنها بخش های دانشگاهی، کسب و کارها، و دولتی، به درون مثلث همکاری تقریبا متحدانه کشانده می شوند. در چنین بوم سازگانی با پشتیبانی دولت از طریق زیربنای خط مشی عملی، بین اساتید دانشگاه ها، کارآفرین ها، کارشناسان، و سرمایه گذاران در کسب و کارهای توأم با مخاطره، همکاری، ردگیری، و کار شبکه ای مستمر، وجود دارد. هر جامعه “نگوسیو به پیش” از طریق توانایی خود در تولید مستمر جریانی از ایجاد شرکت های نوین توأم با مخاطره، از دیگر همگنان خود متمایز است.

 

پی سی ئی همچنین در پی گنجاندن درس های کارآفرینی در برنامه های درسی مدارس می باشد. چراکه اگر هدف ایجاد و  توسعه فرهنگ کارآفرینی و پشتیبانی از کارآفرین های رقابتی فردا باشد، این کارآفرین ها باید تلاش خود را از سنین جوانی آغاز کنند. دبستان ها و دبیرستان ها می توانند ارزش ها را تدریس کنند، و مغزها و تفکرات کارآفرین ها را شکل و توسعه دهند. در سطح دانشگاه نیز شبکه های واحدهای اقتصادی در پی این هستند، که چگونه در حوزه مفاد درسی به ارتقاء و بهبود، تدارک کنابچه های راهنمای انجام کار، آموزش مدرسان، و دست اندرکاری در کارآفرینی واقعی در روند آموزش، یاری برسانند.

 

ارتقاء و توسعه الگوها و نمونه های کارآفرینی

 

کارآفرینی چیزی بیش از یک عبارت اقتصادی، یعنی در واقع نوعی طریق اندیشیدن است. کمااینکه ایجاد فرصت های شغلی، تواناسازی مردم، و دادن امکان دسترسی به زندگی بهتر به خود افراد و فرزندان آنها، هدیه ای فوق العاده می باشد. به همین سبب اینک در ارتقاء و ترویج رشد جامع و فراگیر، به بخشی زنده، فعال، و رو به توسعه، تبدیل شده است. کارآفرینی همچنین راهی جهت الهام بخشی به افراد خلاقی است، که برغم مخاطرات در پی موقعیت های مناسب می روند.

 

در انتهای این نوشتار باید گفت که چالش برای کشورهایی مانند فیلیپین تسریع همزمان رهبری سیاسی و اقتصادی می باشد، که می تواند از طریق کارآفرینی اصلاحات اجتماعی ایجاد کند. کارآفرین ها از قدرت کسب چیزهای بزرگ برخوردارند. به همین سبب به مثابه چرخ های خوب روغن کاری شده ای بروز می کنند، که سبب می شوند اقتصاد به حرکت خود ادامه دهد، و جامعه به شکلی کارآمد اداره شود.

 

پانویس ها

 

1- با استفاده از پژوهش مارلون مینا و جین هیاک کیم از مؤسسه موسوم به دسترسی جهانی به رقابتی بودن و دادوستد (یو- ای سی تی)

 

2- ئو ئی سی دی (2009)، “موانع و قوای محرکه جهانی شدن اس ام ئی ها” گزارش حزب کارکنان ئو ئی سی دی ها در باره اس ام ئی ها و کارآفرینی، ئو ئی سی دی، ص 13