آقای جیمز سیروویکی در جدیدترین مقاله خود در نشریه هفتگی نیویورکر درباره تفاوت چشمگیر تعداد تاسیس شرکتهای نوین (استارت آپ) و تعداد شرکتهایی که از این گروه موفق می شوند، می نویسد.

به نقل از سیروویکی در این عصر استارت آپ ها، تاسیس یک تجارت یا شرکت با افزایش پدیده های سرمایه گذاری همچون سرمایه گذاران فرشته ای (انجل انوستور) و سرمایه از صندوق مردمی (کراد فاندینگ) راحتتر از هر دوره دیگر در تاریخ است. آمار و ارقام رسمی نشان می دهند که در سال 2012 بخش تکنولوژی آمریکا شاهد امضاء بیش از هفده هزار قرارداد سرمایه گذاری در استارت آپ ها بود.

اما آقای سیروویکی هشدار می دهد که روند کنونی نشان دهنده این واقعیت است که تاسیس یک تجارت راحتتر از توسعه یک تجارت با دوام و موفق است. رقابت سخت، کمبود سود و منافع برای شرکتهای نوپا و عدم تمایل سرمایه گذاران در ادامه حمایت مالی فراتر از سرمایه اولیه از دلایل متعدد شکست یا ورشکستگی این شرکتها می باشد.

حال با وجود احتمال بالای شکست تجارت های نوپا، سئوال در اینست که به چه دلیلی سرمایه گذاران چنین قماری را متقبل می شوند؟

سیروویکی می نویسد که یک دلیل میتواند حجم طبیعی کار آفرینان یا انترپرنر ها در قبول ریسک باشد. ریشارد کانتیلون، اقتصاددان ایرلندی-فرانسوی که برای اولین بار واژه “انترپرنر” را بر روی زبانها انداخت، این واژه را بعنوان “حامل ریسک” تعریف کرد.

اما پژوهشهای متعدد در طول سالهای اخیر به این واقعیت اشاره می کند که قبول ریسک توسط کارآفرینان چندان هم راحتتر یا بیشتر از بازرگانان عادی نیست. این پژوهش ها نشان داده اند که فقط در مقطع تاسیس یک تجارت یا شرکت است که ترس از ریسک در کارآفرینان کمتر است. بر اساس مطالعاتی که در سال 1997 در ژورنال تجارت منتشر شد شخصیت کارآفرینان نه در تمایل به تقبل ریسک ، بلکه در اعتماد بنفس آنان تعریف شده. نتیجه این مطالعات بر این نکته تاکید می کند که کارآفرینان اعتماد بیش از حدی به توانایی های خود در جلوگیری از شکست و برآمد بد دارند. پژوهش دیگری که در سال 1998 در همان ژورنال منتشر شد نشان داد که هشتاد و یک درصد از مخاطبین کارآفرین بر این عقیده بودند که شرکتهای تحت تاسیس آنها حداقل هفتاد درصد شانس موفقیت دارند، و یک سوم هم معتقد بودند که تجارت تاسیس شده توسط آنها با شکست یا ورشکستگی دست به گریبان نخواهد بود.

سیروویکی در ادامه می نویسد که طرز فکری که در دنیای کارآفرینان شیوع پیدا کرده است بر این اساس است که شکست و شکستهای متعدد لازمه پیروزی نهایی است. در واقع فستیوال هایی در آمریکا براه انداخته شده اند که ناطقان دعوت شده از تجارب شکست هایشان سخن می گویند. اما واقعیت باز هم از این باور بدور است. پژوهشی که در سال 2009 از شرکتهای نوپا و کارآفریینان مسئول انجام گرفت نشاندهنده این واقعیت بود که کارآفرینانی که در گذشته شکست را تجربه کرده بودند آوانتاژی نسبت به کارآفرینان جدید نداشته و احتمال یکسانی در شکست یا ورشکستگی داشتند. در پژوهشی دیگر که بیش از هشت هزار شرکت آلمانی را مورد مطالعه قرار داد معلوم شد که موسسانی که قبلاً در براه اندازی تجارت یا شرکتی ناموفق بودند احتمال بیشتری در عدم موفقیت در تجارت جدید را دارا بودند.

در اتمام مقاله، سیروویکی معتقد است که دنیای فعلی تجارت، اکوسیستم عظیمی را براساس این انتظارات غیرواقعی ساخته است. چون هیچکس راهی را برای شناسایی و ارزیابی ایده خوب یا تجارت خوبی را ندارد، در عمل به امید معدود موفقیت، پول کلانی خرج تاسیس تجارتهای متعدد می شود، و نتاقض این ایده در اینست که برای پیشرفت جامعه ضروری می باشد.

به عقیده سیروویکی، در توهمات کارآفرینان بذر پیشرفت تکنولوژی را می توان یافت/