یک سال پیش در چنین روزهایی میلیون ها مصری جان خود را به مخاطره انداختند، تا کشورشان را به جایی بهتر برای زندگی تبدیل کنند. اما برخلاف تونس که در آن در مورد چگونگی اداره کشور تا حد قابل توجهی توافق و اجماع وجود دارد، سالی که در پی خیزش مردم مصر بر این کشور گذشته، توأم با ستیزه جویی و بحران بوده است. بگونه ای که از برخی جهات از زندگی بهتری که مردم مصر در پی آن هستند، فاصله گرفته است.

البته مصری ها بر سر این مسئله به توافق رسیده اند، که ارائه زندگی بهتر به مردم عادی باید فوریت نخست باشد. اما لازمست زمینه توافق و اجماعی را بیابند، که دوره انتقال اشان را نرم تر و آسان تر کند. زیرا تا اینجای کار شکوفایی شکل گرفتن احزاب سیاسی و انتخابات عمدتا آزاد و منصفانه که همراه با این شکل گرفتن انجام شد، نتوانسته زندگی بهتری را به مردم عادی ارائه نماید. چراکه اقتصادی که از همان ابتدا هم قوی نبود، مجبور شده تا با تحولات انقلابی نیز دست و پنجه نرم کند.

با توجه به سمت و سوی کشور، تلاش مداوم برای یافتن توافق و اجماع نیز با ایجاد بی ثباتی، این ناهنجاری اقتصادی را تشدید کرده است. بگونه ای که عدم اطمینان و بحران ها سبب شده، که هم خود مصری ها و هم خارجی ها در مورد حرج کردن پولشان در مصر، محتاطانه عمل کنند.

از دیگر سو تا اینجای کار، انقلاب به جای بهتر کردن زندگی مردم عادی، زندگی روزمره را سخت تر کرده است. چراکه مشاغل دارند بر باد می روند، مواد غذایی گرانتر می شوند، و مواد سوختی کمیاب می گردند. براساس مقاله ای که روز گذشته در نیویورک تایمز منتشر شد، بسیاری از مصری ها دیگر از توان مالی لازم برای ازدواج کردن برخوردار نیستند.

احمد عبدالخالق 48 ساله و مالک یک کارگاه آموزشی سرامیک در مقاله اخیر رویتر زیر نام “خیزش مردم مصر را آزاد تر و فقیرتر کرده”، نومیدی ای را که بسیاری از مصری ها احساس می کنند، اینگونه جمع بندی نموده است: “مردم دارند اخراج می شوند، بدون اینکه هیچ کاری از دست اشان بربیاید. انقلاب باید زندگی را آسان تر کند. باید بازسازی نماید. اما از زمان انقلاب تا کنون، من نمی توانم لقمه نانی درآورم.”

ممکسنت موفقیت انقلاب مصر به این بستگی داشته باشد که توانایی رهبران سیاسی و جامعه مدنی نه تنها  اعتماد اقتصادی کشور را اعاده کند، بلکه اصلاحاتی را هم در آن به عمل بیاورد، تا دستاوردش برای  مردم عادی بیشتر باشد. اخیرا احزاب سیاسی برای رویارویی با چالش های اقتصادی به سمت عکس العملی مورد توافقی حرکت کرده اند، که متضمن تأمین کردن امنیت وام های صندوق بین المللی پول و سایر وام دهندگان، تقویت بازارهای مالی، سرمایه گذاری در تشکیلات کوچک و متوسط اقتصادی، و کاهش کسری بودجه عمدتا از طریق قطع یارانه ها، می باشد.

احمد هیکل از مؤسسه مالی اخیرا نوشت که چنین تصمیمی سبب آزاد شدن 58 میلیارد دلار خواهد گشت، که دولت می تواند آن را در زمینه های مورد نیاز دیگر سرمایه گذاری کند. اگر مصری ها بتوانند در مورد این مسئله به توافق و اجماع دست پیدا کنند، اعتماد به انتقال در آنها قوت می گیرد و از گرانباری چالش های اینده کاسته می شود. بسیاری از مصری ها نیر به سهم خود اعتماد دارند که با دست در دست هم گذاشتن، می توانند با چالش هایی دست و پنجه نرم کنند، که یک سال پس از انقلاب کشورشان با آنها روبرو می باشد.

دالیه مجاهد مدیر و تحلیلگر ارشد مرکز گالوپ ابوظبی اخیرا نوشت که براساس نظرسنجی های این مرکز که در خلال سال صورت گرفته اند، انقلاب واقعی اینست که “اینک مردم مصر بیش از هر زمان دیگری در طول سال های متمادی، خوش بین هستند.”

محمد العریان رئیس هیئت مدیره اعتبارات سرمایه گذاری پی آی ام سی ئو (PIMCO) است، و احتمالا در مورد اندازه و مقدار چالش های اقتصاد مصر برداشتی منطقی دارد. او اخیرا در باره چشم اندازهای این کشور مطلبی نوشت، که در آن اطمینان و امیدواری به چشم می خورد. کمااینکه با اشاره به چالش های اقتصادی مصر، از این چالش ها به صورت “بادهای مخالفی که می توان بر آن غلبه کرد، و چنین نیز خواهد شد”، یاد کرده است. وی همچنین نوشته که “مصری ها متعهدند که انقلاب مؤثر خود را کامل کنند، و این کار را هم خواهند کرد”.

مردم مصر در بیست و پنجم ژانویه 2011 و 18 روز پس از آن گردهم آمدند، و عزم و اتحاد خود را نشان دادند. عزم و اتحادی که هنوز هم موجب اطمینان خاطر مصری ها می شود. ایجاد دوباره آن وحدت و عزم جهت تمرکز بر مشکلاتی که مردم کوچه و بازار مصر با آنها روبرو هستند، می تواند در خدمت گردهم آوردن دوباره مصری ها قرار بگیرد، و چالش های ساختن یک دمکراسی کارا را، اندکی کاهش دهد.